Illyés 
, ur. 2 XI 1902, Rácegrespuszta, zm. 15 IV 1983, Budapeszt,
pisarz węgierski;
[ịje:sz]
Gyula , ur. 2 XI 1902, Rácegrespuszta, zm. 15 IV 1983, Budapeszt,
Illyés Gyula
Encyklopedia PWN
w latach 30. jeden z przywódców ruchu pisarzy lud.; współredaktor pisma „Nyugat”; 1941 zał. pismo lit. „Magyar Csillag”; 1946–49 redaktor organu pisarzy lud. „Válasz”; od 1969 wiceprzewodn. Międzynar. Pen Clubu; twórczość poet. o mocnych akcentach społ., z elementami filoz.-refleksyjnymi (pol. przekłady: Poezje 1967 i Poezje wybrane 1970); proza autobiogr. Lud puszty (1936, wyd. pol. 1954); powieści, m.in. Wódz i poeta (1950, wyd. pol. 1951), osnuta na tle przyjaźni S. Petőfiego i gen. J. Bema, Obiad w pałacu (1962, wyd. pol. 1966); dramaty (m.in. Doskonali, wyst. węg. 1969, pol. 1972); eseistyka społ. i kult. Magyarok [‘Węgrzy’] (1938), Hajszálgyökerek [‘korzonki’] (1971).
