Hoffmann Alfons, ur. 12 XI 1885, Grudziądz, zm. 30 XII 1963, Gdańsk,
inżynier elektryk;
Hoffmann Alfons
Encyklopedia PWN
od 1957 profesor Instytutu Budownictwa Wodnego PAN; działał w Stow. Elektryków Polskich, był jego prezesem; uznawany za ojca polskiej elektroenergetyki; stworzył system elektroenerg. w Polsce (dostarczający przed wojną 70% energii elektrycznej na Pomorzu); oprac. plan elektryfikacji województw: pomorskiego, poznańskiego, łódzkiego i warszawskiego; prowadził budowę elektrowni wodnych, m.in. w Gródku n. Wisłą (pierwsza po odzyskaniu niepodległości elektrownia), w Żurze; elektryfikował port w Gdyni; oprac. izolator wiszący oraz sposób jego wymiany pod napięciem; zał.: własną szkołę zawodową kształcącą elektryków, laboratoria do badań wytrzymałości materiałów oraz wysokich napięć, 1933 — fabrykę grzejników (m.in. kuchenki elektrycznej, warniki, kuchnie okrętowe); po II wojnie świat. kierował odbudową elektrowni; oprac. kataster rzek Pomorza, a na pocz. lat 60. (z synem, Marianem) kataster techn. zasobów wszystkich większych rzek Polski. H. był społecznikiem; prowadził działalność w kołach śpiewaczych w Gdańsku i na Kaszubach; w czasie zaboru pruskiego prowadził działalność patriotyczną.
