Hala Ludowa
 
Encyklopedia PWN
Hala Ludowa we Wrocławiu, pierwotnie Hala Stulecia, Jahrhunderthalle,
hala ekspozycyjna i miejsce zgromadzeń;
wzniesiona 1911–12 wg projektu M. Berga, na miejscu dawnych torów wyścigów konnych, z okazji stulecia zwycięstwa nad armią Napoleona w bitwie pod Lipskiem (1813), które postanowiono uczcić Wystawą Stulecia; na planie koła, z 4 półkolistymi apsydami, przekryta żelbetową kopułą o rozpiętości 65 m, w dużej części przeszklona, odznaczała się niezwykle nowatorską konstrukcją, choć nie była pozbawiona odniesień do sztuki dawnej: staroż. (Panteon z Rzymie), średniow. (got. idea ekspresji konstrukcji), bizant. (Hagia Sophia) czy nowoż. (Bazylika Św. Piotra w Rzymie); w chwili oddania była największą nowoż. jednoprzestrzenną budowlą na świecie; do dziś pozostaje jednym z najważniejszych dzieł architektury XX w.; pierwotnie we wnętrzu znajdowały się olbrzymie organy (222 rejestry, 16706 piszczałek; rozebrane po II wojnie świat.); obecnie w H.L. odbywają się wielkie imprezy targowe, bywają wystawiane monumentalne spektakle operowe; 2006 wpisana na Listę Świat. Dziedzictwa Kult. i Przyr. UNESCO.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia