Gwatemalczycy

Gwatemalczycy,

latynoamerykański naród kształtujący się na podłożu indiańsko-hiszpańskim w granicach Gwatemali;

dzielą się na dwa podstawowe segmenty etnorasowe i społeczno-kulturowe o niezbyt wyraźnych granicach:1) ludność metyska, tzw. Ladinos (ok. 45% populacji), tworząca w istocie rdzeń narodu; 2) ludność indiańska, przede wszystkim chłopska (ok. 45%) podzielona na ok. 20 grup etnicznych należących do zespołu językowego maja-kicze; wśród nich coraz silniejsze są ruchy etnicznego odrodzenia i dążenia do autonomii oraz awansu społeczno-cywilizacyjnego w państwie gwarantującym zasady wielokulturowej i wieloetnicznej demokracji; Ladinos zamieszkują przede wszystkim ośrodki miejskie, oraz prowincje południowo-wschodnie; ich językiem ojczystym jest hiszpański a religią dominującą — katolicyzm mocno przesiąknięty iberyjsko-indiańskimi treściami ludowymi; zazwyczaj odcinają się od swego indiańskiego pochodzenia i mocno podkreślają swą tożsamość gwatemalską; na wybrzeżach karaibskich zamieszkuje ludność murzyńska i mulacka pochodząca z Antyli (ok. 2%) znana jako Czarni Karaibowie lub Garifuna, a także przybysze z Jamajki; Kreoli, pochodzenia głównie hiszpańskiego jest także niewielu (ok. 5%) i zajmują oni wysokie pozycje w społeczeństwie.