Górzański Jerzy, ur. 3 XII 1938, Stawy k. Dęblina,
poeta, prozaik, satyryk, felietonista;
Górzański Jerzy
Encyklopedia PWN
współzałożyciel (1960) Orientacji Poet. „Hybrydy”; wiersze G., nacechowane ironią i autoironią, operujące paradoksami i dysonansami, budowane z pozornie przypadkowych elementów rzeczywistości (urywków notatek prasowych i napisów na murach, nagłówków z gazet, fragmentów scen lub dialogów film., zapisów zdarzeń ulicznych, zapisów snów) wyrażają dążenie do odkrycia właściwych znaczeń pojęć i zjawisk zafałszowanych przez państw. propagandę (Próba z przestrzenią 1963, Czynności 1967, Kontrabanda 1973, Młode lata bezsenności 1977) oraz do przezwyciężenia zamętu w świecie wartości (Święty brud 1985, Wszystkim steruje błyskawica 1993); próbą lirycznej autobiografii jest Debiut z aniołem (1996), summą liryczno-filoz. — proza poet. Od czegoś trzeba zacząć (2005); zbiór groteskowo-humorystycznych opowiadań Małpi zaułek (1975, wyd. 2 rozsz. 1977) oraz parodystyczne powieści Madagaskar (1981) i Zwarcie (1999) wyszydzają czasy tzw. małej stabilizacji w PRL; ponadto jednoaktówki Widny pokój i Plac przed katedrą (wyst. 1964), książka dla dzieci Zwierzęta pana Krauzego opisane wierszem (1978), słuchowiska i scenariusze telewizyjne, liczne felietony publikowane w czasopismach lit. (zwłaszcza w „Literaturze”, „Radarze”, „Tygodniku Kulturalnym”).
