Goniądz
 
Encyklopedia PWN
Goniądz,
miasto w województwie podlaskim, w powiecie monieckim, na granicy Wysoczyzny Białostockiej i Kotliny Biebrzańskiej, na wysokim l. brzegu Biebrzy, przy ujściu Czarnej Strugi.
Ludność miasta: ogółem — 1,8 tys. mieszkańców (2019)
Gęstość zaludnienia: 453,5 os/km2 (2019)
Powierzchnia: 4 km2
Współrzędne geograficzne: długość geograficzna: 22°44′E, szerokość geograficzna: 53°29′N
Prawa miejskie: nadanie praw — 1547
Oficjalne strony WWW: www.goniadz.org.pl
w XIV w. gród, przedmiot sporów między Mazowszem a Litwą; XIV/XV w. włączony do Wielkiego Księstwa Litew., 1569 do Korony; prawa miejskie 1547; ośr. rzemieślniczo-handl. (port rzeczny); od 1795 w zaborze pruskim, od 1807 w zaborze ros.; w końcu XIX w. połączenie kol.; w okresie okupacji niem. 1941–42 getto (ok. 1,3 tys. osób wywiezionych przez Niemców do Prostek k. Grajewa); podczas działań wojennych zniszczony w ok. 80%.ośr. roln. i usługowy dla rolnictwa; leży przy turyst. szlaku wodnym Biebrzy łączącym jeziora Równiny Augustowskiej i Pojezierza Ełckiego z Narwią; zachowany zabytkowy układ urb. z XVI w. z 2 rynkami.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia