Giecz,
w. w woj. wielkopol., w pow. średzkim (gmina Dominowo), na Równinie Wrzesińskiej, nad Maskawą.
Giecz
Encyklopedia PWN
Jeden z gł. grodów pierwszych Piastów, zał. w IX w.; 1038 zdobyty przez czeskiego Brzetysława, cała ludność uprowadzona do Czech i osiedlona w Hedčanach; w XI–XIII w. ośr. adm. oraz ważny rzemieślniczo-handl.; prawa miejskie w XIII w.(?), kasztelania; 1253 miejsce zjazdu dzielnicowych książąt wielkopol.; 1331 spalony, podupadł. Prowadzone po 1945 badania archeol. doprowadziły do odkrycia tu m.in. fundamentów przedrom. rotundy i palatium (pocz. XI w.), resztek murów kam. rezydencji kasztelańskiej(?) z XI/XII w. oraz śladów pieców hutn. do wytopu żelaza; ob. rezerwat archeologiczny. W Gieczu znajdują się rom. kościół kam. z 2. poł. XII w. (wieża z XIX w., rekonstruowany po 1945), drewniany kościół z 1767.
