Ghaznawidzi

Ghaznawidzi, Gaznewidzi,

dynastia pochodzenia tureckiego panująca 977–1186 we wschodniej Persji, Afganistanie i zachodnich Indiach.

Założycielem dynastii był Sebüktegin (977–997), tur. niewolnik w służbie perskich Samanidów, który został rządcą Ghazni po swym teściu, Alp Teginie, i usamodzielnił się; najwybitniejszym władcą Ghaznawidów był Mahmud z Ghazni (998–1030), syn Sebüktegina, który rozszerzył granice swego imperium (m.in. podbił północne Indie) i otrzymał tytuł sułtana od kalifa abbasydzkiego; umocnił panowanie islamu w swym państwie; po jego śmierci Ghaznawidzi stopniowo tracili swe posiadłości, ostatecznie pokonani przez afgańskie plemiona Ghorydów.