Czenczowie

Czenczowie,

do niedawna nomadyczne, zbieracko-łowieckie plemię, reprezentujące archaiczną, rdzenną ludność południowych Indii (Adiwasi), żyjące w rozproszeniu wśród wzgórz i lasów po obu stronach rz. Kryszny (Andhra Pradeś);

Cz. przypominają wyglądem zewnętrznym Weddów z Cejlonu; wznoszą chaty z bambusa, pokryte strzechą, po której pną się pędy uprawianej dyni; jedynie kilkaset osób z liczącej 28,4 tys. (1981) populacji prowadzi tradycyjny tryb życia; reszta, pod wpływem Indusów, przeszła do osiadłego trybu życia; pozbawieni ziemi Cz., stali się najemnymi robotnikami rolnymi; mówią językiem telugu, należącym do języków drawidyjskich; są podzieleni na patrylinearne i egzogamiczne rody, posiadające swoje odrębne ziemie cmentarne; głównymi bóstwami Cz. są Garelamaisama (władczyni zwierzyny i owoców leśnych) oraz Bhagwantaru (bóg nieba, władca grzmotów i deszczu); Cz. nie mieli kapłanów, ofiary z pierwszych owoców i część upolowanej zwierzyny składali indywidualnie; cały dobytek leśnych Cz. to łuki i strzały, noże, siekiery, kopaczki, kosze i naczynia; wcześnie udomowili psy.