Chińska, Nizina, Huabei Pingyuan, Nizina Północnochińska, Wielka Nizina Chińska,
niz. we wschodnich Chinach, nad M. Żółtym i M. Wschodniochińskim;
Chińska, Nizina
Encyklopedia PWN
ograniczona górami Taihang Shan, Tongbai Shan i Dabie Shan; na północy łączy się z Niz. Mandżurską, na południowym wschodzie z niz. Jangcy; pow. ok. 325 tys. km2. Pod względem geologicznym Nizina Chińska jest zapadliskiem w platformie chiń., wypełnionym osadami aluwialnymi (gł. pyły transportowane przez rz. Huang He i Hai He z Wyż. Lessowej). Powierzchnia równinna, poprzecinana starymi korytami Huang He i jej dopływów; wys. poniżej 50 m; lokalne wyniesienia stanowią wały przeciwpowodziowe; u nasady półwyspu Szantung ostańcowe góry. Klimat umiarkowany ciepły, monsunowy w części północnej, podzwrotnikowy monsunowy w południowej; średnia temp. w styczniu od ok. –3°C na północy do 5°C na południu, w lipcu odpowiednio od 25°C do 28°C; suma roczna opadów od 500 mm na północy do 1000 mm i więcej na południu, maksimum opadów od czerwca do sierpnia; silne wiatry powodujące burze pyłowe w okresie zimowo-wiosennym. Gęsta sieć rzek i kanałów nawadniających; katastrofalne powodzie spowodowane wezbraniami letnimi i zamulaniem koryt rzecznych (Huang He); wielkie jez. Dongting Hu i Hongze Hu. Roślinność naturalna całkowicie zniszczona. Gleby żyzne, w dolinach rzek mady wapniste i zasolone, na pozostałym obszarze mady glejowe. Nizina Chińska jest najgęściej zaludnionym i najważniejszym regionem roln. Chin; gł. uprawy: pszenica, kukurydza, ryż, soja, bawełna; wydobycie ropy naftowej, węgla kam., rud żelaza i miedzi; na wybrzeżu saliny; rozwinięta żegluga śródlądowa (Wielki Kanał); największe m.: Pekin, Tianjin, Zhengzhou, Huainan.
