Brewstera prawo

Brewstera prawo

[p. brustera],

prawo stwierdzające, że światło naturalne (niespolaryzowane) padające na granicę dwóch przezroczystych dielektryków pod takim kątem α_B, że promień odbity i promień załamany tworzą kąt 90°, ulega przy odbiciu całkowitej polaryzacji liniowej w płaszczyźnie padania;

promień odbity jest wówczas prostopadły do promienia załamanego; sformułowane 1815 przez D. Brewstera; zjawisko opisane prawem Brewstera jest wykorzystywane do polaryzacji światła.