Bojkowie
 
Encyklopedia PWN
Bojkowie,
ludność mówiąca gwarą z południowo-zachodniego zespołu dialektów języka ukr., zamieszkująca wsie na terenie Karpat Wschodnich, od źródeł Sanu do Łomnicy (Ukraina);
na wschodzie graniczą z Hucułami; gł. grekokatolicy, w niewielkiej części — prawosławni; podstawą gospodarki jest uprawa zbóż oraz hodowla (gł. bydła i owiec); dawniej rozwijał się handel bydłem oraz eksploatacja lasów; do II wojny światowej występowały tradycyjne formy budownictwa i dawny ubiór lud, wykonany prawie w całości z samodziału lnianego lub wełnianego i zdobiony geom. haftem; Bojkowie mieszkający w granicach Polski zostali przesiedleni w ramach akcji „Wisła”; kulturę Bojków zamieszkujących południowo-wschodnią Polskę prezentuje ekspozycja w Muzeum Budownictwa Lud. w Sanoku.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia