górale,
popularne określenie mieszkańców terenów górskich;
górale
Encyklopedia PWN
od mieszkańców nizin różnią się specyficznymi elementami kultury materialnej (budownictwo, strój, gospodarka pasterska, przetwórstwo mleka, wełny, skóry, rzemiosło), społ. (prawo zwyczajowe, silne więzi rodowe, poczucie odrębności terytorialnej i grupowej), duchowej (gwara, tańce, zwyczaje); Karpaty były od XV w. zasiedlane przez ludność wołoską, która na północnych stokach polonizowała się, na południu ulegała wpływom słowac. i węg.; w granicach Polski sprzed 1939 obszar zamieszkany przez górale sięgał od Cieszyna i doliny Olzy na zachodzie po Biały Czeremosz na wschodzie; gł. grupy górali polskich: górale śląscy, górale żywieccy, górale babiogórscy (Orawianie), górale podhalańscy, górale spiscy, górale pienińscy, górale sądeccy; wschodnią część Karpat reprezentują górale ruscy: Łemkowie (Beskid Wschodni i Beskid Niski), Bojkowie (Bieszczady Zach. i zachodnie Gorgany), Huculi (wschodnie Gorgany i Czarnohora).
