Berk İlhan

Berk İlhan, ur. 18 XI 1918, Manisa, zm. 28 VIII 2008, Bodrum

poeta turecki;

ukończył romanistykę na uniwersytecie w Ankarze; 1945–56 pracował jako nauczyciel; 1935 debiutował zbiorem wierszy Güneşi Yakanların Selāmı [‘pozdrowienie tych, którzy rozpalają słońce’] poruszających kwestie społ.; od 1954 gł. przedstawiciel nurtu İkinci Yeni [‘druga nowa fala’] skupiającego się na problemach artyst., a nie społ.-polit.; poezję B. charakteryzuje nieustanne poszukiwanie nowych środków formalnych, gra słów i skojarzeń; otrzymał kilka prestiżowych nagród lit.; m.in. zbiory wierszy: İstanbul (1947), Çivi Yazı [‘pismo klinowe’] (1960), Günaydın Yeryüzü [‘dzień dobry, ziemio’] (1952), Türkiye Şarkısı [‘pieśń o Turcji’] (1953), Köroğlu, Galile Denizi [‘Jezioro Galilejskie’] (1958), Otağ [‘namiot’] (1961), Mısırkalyoniğne (1962); wydał antologie tureckiej poezji dywanowej, przełożył poezje A. Rimbauda; autobiografia Uzun Bir Adam [‘wysoki człowiek’] (1982).