Auzoniusz
 
Encyklopedia PWN
Auzoniusz, Decimus Magnus Ausonius, ur. ok. 310, zm. po 393,
rzym. poeta i retor;
działał w Burdigali (ob. Bordeaux) w Galii; 364 mianowany wychowawcą następcy tronu, późniejszego ces. Gracjana, któremu zawdzięczał stanowisko konsula (379); na twórczość A., bardzo różnorodną zarówno pod względem treści, jak i formy, pisaną w języku łac. i gr., złożyły się m.in. treny poświęcone nauczycielom i kolegom Commemoratio professorum Burdigalensium [‘wspomnienia o profesorach z Burdigali’], Caesares [‘cesarze’] — wierszowana historia 12 cesarzy rzym., oparta na Żywotach cezarów Swetoniusza, oraz najbardziej ceniony z jego utworów Mosella (przekł. pol. S. Gzella, „Meander” 1977 z. 4–5, także M. Brożek „Meander” 1986 z. 2–3 i 4–5), poemat w 483 heksametrach, opisujący uroki rz. Mozeli, leżące nad nią krainy i ich ludy. Utwory A. mają przede wszystkim znaczenie jako źródło hist. do poznania kultury tamtego okresu.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia