Recife
m. w północno-wschodniej Brazylii, u ujścia kilku rzek, m.in. Capibaribe i Beberibe, do O. Atlantyckiego oraz na przybrzeżnych wyspach; stolica stanu Pernambuco.
[rresịfe] 
,
, Recife
Encyklopedia PWN
— 1,6 mln mieszk., tworzy region metropolitalny 3,8 mln (2009). Założone 1548 przez Portugalczyków jako port mor.; 1630 opanowane przez Holendrów, do 1654 wchodziło w skład ich kolonii; w XVII–XVIII w. ośr. regionu uprawy trzciny cukrowej i port wywozowy; 1709 prawa miejskie; 1817 ośr. powstania antyportugalskiego w Pernambuco, 1824 — buntu antycesarskiego; 1848–49 tzw. rewolucja plażowa (walki liberałów z konserwatystami); od 1823 stol. prow. Pernambuco, od 1889 stol. stanu; ośr. nauki i kultury; podczas II wojny światowej aliancka baza morska. Ośr. gosp. północno-wschodniej Brazylii; przemysł spoż. (gł. cukrownictwo, przetwórstwo owoców), włók. (gł. bawełn.), odzieżowy, cementowy; węzeł kol. i drogowy; w Recife zaczyna się droga kołowa Transamazonika; lotnisko; 3 uniw. (największy i najstarszy zał. 1946); biblioteki; ośr. turyst.; muzea, m.in. etnogr.; klasztory z XVII w.: Santo Antônio i São Francisco; kościoły z XVIII w.: São Pedro dos Clérigos i Santo Antônio, Capela Dourada (Złota Kaplica) z 1716; fort Cinco Pontas (XVIII w.); klasycyst. budowle z XIX w., m.in. Teatr Santa Isabel, domy mieszkalne.
