Miakotin Wieniedikt A., ur. 12 III 1867, Gatczyna, zm. 11 IX 1937, Praga
ros. historyk, polityk i publicysta, nauczyciel
Miakotin Wieniedikt A.
Encyklopedia PWN
od 1904 współpracownik mies. „Russkoje bogatstwo”, 1905–06 uczestnik ruchu demokr. inteligencji i czł. Związku Związków, współzał. partii socjalistów lud. (NS); w czasie wojny domowej 1918–20 czł. Związku Odrodzenia Rosji, przewodniczący jego Rady Południowej; aresztowany przez Czeka, skazany w sfingowanym procesie tzw. ośrodka taktycznego na karę śmierci (zamienioną na 10 lat więzienia), 1921 zwolniony; 1922 wysiedlony z Rosji, osiadł w Pradze; współredaktor „Na czużoj storonie”, autor studiów i rozpraw z dziejów Rosji, Ukrainy i Polski XVII–XVIII w., m.in.: Kriestjanskij wopros w Polsze w epochu jejo razdiełow (1889), Adam Mickiewicz (1891), Iz istorii russkogo obszczestwa (1902), Protopop Awwakum (1917), Oczerki socyalnoj istorii Ukrainy w XVII–XVIII w. (cz. 1–3 1924–26).
