Medea, Mḗdeia,
mit. gr. czarodziejka, córka króla Kolchidy, Ajetesa, właściciela „złotego runa”;
Medea
Encyklopedia PWN
Medea zakochawszy się w Jazonie, umożliwiła mu zdobycie runa i uciekła z dowodzonymi przez niego Argonautami, broniąc ich przed pościgiem ojca; porzucona przez Jazona, zabiła rywalkę oraz swoje dzieci i uciekła do Aten; stąd została wypędzona za próbę zabicia Tezeusza; od czasów starożytnych mit znajduje odbicie: w literaturze (m.in. Eurypides, Owidiusz, Seneka Młodszy, P. Corneille, F. Grillparzer), muzyce (m.in. L. Cherubini, D. Milhaud) i w sztuce (malowidła ścienne w Herkulanum i Pompejach; E. Delacroix Medea szalona, A. Feuerbach).
