Kornwalijski, Półwysep
 
Encyklopedia PWN
Kornwalijski, Półwysep, Kornwalia, Cornwall,
półwysep w południowo-zachodniej części Wielkiej Brytanii, w Anglii, między Morzem Celtyckim i Kanałem Bristolskim na północy a cieśniną La Manche na południu, zakończony przylądkami: Land’s End i Lizard Point;
linia brzegowa silnie rozwinięta; południowe wybrzeże riasowe; wnętrze Półwyspu Kornwalijskiego zajmują rozległe, kopulaste wzniesienia (najwyższe Dartmoor, 621 m); klimat umiarkowany ciepły, wybitnie morski (średnia temperatura w styczniu około 6°C, w lipcu 16°C); lasy dębowe, na obszarach wyżej wzniesionych wrzosowiska i torfowiska; liczne kąpieliska morskie; turystyka; główne miasto Plymouth. Historia. W starożytności i średniowieczu region wydobycia cyny o europejskim znaczeniu (znany już Kartagińczykom i Pyteaszowi z Massalii); zamieszkany przez Celtów, około 50–410 n.e. pod panowaniem Rzymu, schrystianizowany; w V–VI w. nie uległ najazdowi plemion germańskich na Brytanię; VII–IX w. podbity przez Wessex, wszedł w skład państwa angielskiego (hrabstwa Devon i Kornwalia) z wolna tracił celtycki charakter, choć do XVIII w. przetrwał w użyciu celtycki język kornijski
zgłoś uwagę
Ilustracje
Kornwalijski Półwysep, przylądek Land’s End fot. M. Czerny/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia