Kingo Thomas

Kingo

[kẹŋo]

Thomas, ur. 15 XII 1634, Slangerup (Zelandia), zm. 14 X 1703, Odense,

poeta duński, biskup;

gł. przedstawiciel poezji barok.; jego pieśni rel. złożyły się na duński śpiewnik kośc.; mistrz małych form poet., przede wszystkim panegiryku (Hosianna ‘hosanna’ 1671) i psalmu (Salmebog ‘księga psalmów’ 1699); poezja dworska, erotyki.