Hildesheim
m. w środkowej części Niemiec, w kraju związkowym Dolna Saksonia, nad rz. Innerste (dorzecze Wezery), na południowy wschód od Hanoweru.
[hı̣ldəshaim] 
,
, Hildesheim
Encyklopedia PWN
przemysł maszyn., metal., elektroniczny, gumowy, papierniczy, spoż.; węzeł kol.; wyższa szkoła pedag.; muzea etnograf. i archeol.; ośr. turystyczny. W pobliżu Hildesheimu wydobycie soli potasowych.
Historia. Gród zbud. przez Karola Wielkiego; od 815 stol. biskupstwa; prawa miejskie 1217; od XIV w. czł. Hanzy; od 2. poł. XIX w. rozwój przemysłu. W 1868 odkryto tu przypadkowo skarb z czasów ces. Augusta liczący ok. 70 srebrnych przedmiotów (jedno naczynie z inskrypcją z II w. n.e.); skarb zawierał m.in.: 6 mis z przedstawieniami Attisa i Kybele, 8 tac i talerzy z przedstawieniami Minerwy i młodego Herkulesa duszącego węże, 8 kociołków z ornamentem roślinnym, 9 czar, 2 wazy z maskami satyrów, 4 patery, wiaderko, 2 trójnogi, kandelabr; przedmioty te, zdobyte przez Germanów, stanowiły zapewne polowe wyposażenie rzym. dowódcy identyfikowanego czasem z pokonanym w Lesie Teutoburskim — Warusem.
Zabytki. Romańska katedra (XI w., słynne drzwi z brązu) i kościoły (m.in. Św. Michała z XI w., odbud. po 1945) — wpisane na Listę Świat. Dziedzictwa Kult. i Przyr. UNESCO; ratusz z XIV w. i fontanna Rolanda z XVI w.; większość zabytkowych domów zniszczona 1945, niektóre zrekonstruowane (np. 1963 Knochenhaueramtshaus z XVI w.).
