Grubiński Wacław, ur. 25 I 1883, Warszawa, zm. 8 VI 1973, Londyn,
dramatopisarz i prozaik;
Grubiński Wacław
Encyklopedia PWN
felietonista i recenzent teatr., m.in. od 1926 „Kuriera Warszawskiego” (zbiór W moim konfesjonale 1925); I 1940 aresztowany we Lwowie przez NKWD jako autor komedii Lenin (1921), skazany na karę śmierci, zamienioną na 10 lat więzienia (wspomnienia z łagrów Między młotem a sierpem Londyn 1948, wyd. krajowe 1990), od 1943 w Wielkiej Brytanii; w twórczości tematy obyczajowo-psychol., wątki hist.-mitol. prezentowane w sposób sceptyczno-żartobliwy i paradoksalny; utwory sceniczne, m.in. Diogenes z Synopy i Aleksander Wielki albo sławienie próżniactwa (wyst. 1905, wyd. 1914), Kochankowie (1915), Niewinna grzesznica (1926, wyst. 1925); powieść Listy pogańskie (1938), nowele; szkice O literaturze i literatach (1948).
