germańskie języki

germańskie języki,

grupa języków indoeuropejskich wywodząca się z języka pragermańskiego (ok. 500 p.n.e.), używanego na terenie obecnego Półwyspu Jutlandzkiego, w południowej Skandynawii i północnych rejonach Niemiec, środkowej i północno-wschodniej części Szwajcarii.

3 odłamy: 1) północny albo skandynawski — z językami duńskim, szwedzkim, norweskim, islandzkim, farerskim; 2) zachodni — z angielskim, schwyzertütsch, niderlandzkim i niemieckim; 3) wschodni — z wymarłym gockim. Najstarsze zapisy (runiczne) od III w., najstarsze zabytki literackie (głównie gockie) od IV w. Do nowszych języków germańskich należą: jidysz, afrikaans, srański (w Surinamie), lallans albo scots (Szkocja), pensylwański (USA), negerhollands (Wyspy Dziewicze), bislama (Vanuatu) i Pidgin-English w Indonezji.