Eufranor
 
Encyklopedia PWN
Eufranor, Euphránōr, żył w IV w. p.n.e.,
gr. malarz i rzeźbiarz;
działał gł. w Atenach ok. 370–330 p.n.e.; autor niezachowanego traktatu o proporcjach i barwach; w rzeźbach z marmuru i brązu (czasem monumentalnych), podobnie jak w obrazach, podejmował tematy mitol., alegoryczny i hist.; namalował w Atenach m.in. Dwunastu bogów olimpijskich, Tezeusza między Demosem a Demokracją, Bitwę pod Mantineą (po 362 p.n.e.); wykonał m.in. słynny posąg Parysa, kolosalną alegorię Dzielności i Hellady oraz portrety Filipa II i Aleksandra III Wielkiego na kwadrydze; jedyny zachowany oryginał — marmurowa statua Apollina Patroosa (Ateny).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia