Csáky
rzeźbiarz fr., pochodzenia węgierskiego;
[czạ:ki]
Joseph, ur. 18 III 1888, Segedyn, zm. 1 V 1971, Paryż,
Csáky Joseph
Encyklopedia PWN
1904–05 uczył się w Szkole Sztuki Dekoracyjnej w Budapeszcie; 1908 wyjechał do Paryża, gdzie nawiązał kontakty z przedstawicielami awangardy (m.in.: F. Leger, A. Archipenko, P. Picasso, G. Braque, M. Duchamp); 1912 uczestniczył w pierwszej wystawie grupy Section d’Or; wystawiał na Salonie Jesiennym (1911) i Salonie Niezależnych (1913–14); 1921–23 jego prace eksponowano na stałej wystawie Mistrzowie kubizmu; 1924 został członkiem węgierskiej grupy KUT; twórczość C. przed I wojną świat. ewoluowała od tradycji rodinowskiej do kubizmu; z tego okresu zachowały się jedynie 3 prace: Postać ubrana (1913) i dwie Głowy (1914); po wojnie tworzył dzieła stylistycznie zbliżone do malarstwa F. Legera, operujące tektonicznymi zestawami prostych brył geom. (walców, stożków, kul); w latach 20. zbliżył się do nurtu art déco, czerpiąc inspiracje ze sztuki egipskiej i asyryjskiej; w tworzonych później rzeźbach zwierząt, gł. brązowych, w których powrócił do form realist. (Ryby, dom P. Cocteau w Touraine 1927–30).
