Bose, Basu, Buddhadeb, ur. 30 XI 1908, Kumilla, zm. 18 II 1974, indyjski
poeta, pisarz i dramatopisarz, tworzący w języku bengalskim;
Bose Buddhadeb
Encyklopedia PWN
od 1927 współpracował z pismami lit., od 1935 wydawał kwartalnik „Kawita”; reprezentował nurt, którego twórcy dążyli do zbliżenia z kulturą eur. i amer.; jego mistrzami byli: R.M. Rilke, Ch.P. Baudelaire, E. Pound, T.S. Eliot; w poezji próbował zerwać z tradycją, unikał rymów; najbardziej znane zbiory poet. to m.in.: Bandir bandana [‘pokłon więźnia’] (1930), Damajanti (1943), Draupadir sari [‘sari Draupadi’] (1947); cenione są jego liryczne i psychol. opowiadania i introspektywne powieści m.in. Rekhaćitra [‘szkice’] (1931), Amar bandhu [‘mój przyjaciel’], Kalo haoja [‘czarny wiatr’] (1942), Ekdib ciradin [‘pewnego dnia zawsze’] (1971); dramat Tapaswi o tarangini [‘asceta i rzeka’).
