Axer Erwin, ur. 1 I 1917, Wiedeń, zm. 5 VIII 2012, Warszawa,
reżyser teatralny
Axer Erwin
Encyklopedia PWN
fot. J. Herok/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
1946–49 współdyr. (z M. Meliną) Teatru Kameralnego Domu Żołnierza w Łodzi; od 1949, po przeniesieniu zespołu do Warszawy i zmianie nazwy na Teatr Współczesny, nadal był jego wicedyr. i kierownikiem artyst., a 1954–81 dyr. nacz. i artyst.; 1954–57 jednocześnie dyr. Teatru Narodowego, którego Teatr Współczesny był okresowo filią; inscenizacje gł. sztuk kamer. i psychol. ze współcz. repertuaru pol. i obcego, wyróżniające się dbałością o wysoki poziom sztuki aktorskiej, m.in. Muchy J.P. Sartre’a (1957), Nasze miasto Th. Wildera (1957), Kariera Artura Ui B. Brechta (1962), Tango S. Mrożka (1965), Matka S.I. Witkiewicza (1971), Komediant (1990) i U celu (1997) Th. Bernharda; sporadycznie wystawia dramaty klas., m.in. Kordian J. Słowackiego (1957 i 1977), Trzy siostry A. Czechowa (1963); inscenizacje w teatrach zagr., m.in. w Leningradzie, Düsseldorfie, Monachium, Wiedniu (od 1972 stały reżyser-gość Burgtheater); wieloletnia praca pedag. w warsz. PWST (od 1955 profesor); zbiory esejów i felietonów, m.in. Ćwiczenia z pamięci (1984), Ćwiczenia z pamięci. Seria druga (1992); 1955 otrzymał nagrodę państw. I stopnia.
