neurytem

Encyklopedia PWN

[gr.],

[gr. neúron ‘nerw’],

komórka nerwowa, neurocyt,

silnie wyspecjalizowana komórka pochodzenia ektodermalnego, będąca podstawową jednostką strukturalną i funkcjonalną tkanki nerwowej;

[gr. áxōn ‘oś’],

neuryt, wypustka osiowa,

pojedyncza, zwykle długa wypustka komórki nerwowej (neuronu) przewodząca impulsy nerwowe od ciała komórki (perikarionu) do zakończeń nerwowych;

anat. nerw przekazujący pobudzenie z oka do ośrodków wzrokowych mózgu;

Słownik języka polskiego