metodą fazową
Encyklopedia PWN
metoda badania mikroskopowego bezbarwnych, przezroczystych, ale niejednorodnych optycznie obiektów, np. preparatów histologicznych, wykorzystująca różną zmianę fazy fali świetlnej po przejściu przez różne punkty obiektu i ośrodka;
zespół metod służących do określania struktury materii, tj. rodzaju atomów, z których jest ona zbudowana i rozmieszczenia ich w przestrzeni.
Debye’a–Scherrera–Hulla metoda
jedna z metod krystalografii rentgenowskiej.
[m. debaja szerera hala],
metoda jakościowego i ilościowego określania składu fazowego ciał polikrystal.
krystal. metoda jakościowej i ilościowej analizy chem. ciał krystalicznych, przeprowadzana przy wykorzystaniu dyfrakcji promieniowania rentgenowskiego na sieciach przestrzennych kryształów.
dziedzina nauki i techniki, w której wykorzystuje się fale elektromagnetyczne do formowania powiększonych obrazów obiektów lub ich elementów;
