jednostka geochronologiczna

Encyklopedia PWN

geol. najmniejsza jednostka podziału utworów geol. (jednostka chronostratygraficzna), której w kategorii jednostek czasu (jednostek geochronologicznych) odpowiada doba (chron);

proterozoik

[gr. próteros ‘wcześniejszy’, zṓon ‘zwierzę’],

eon proterozoiczny, eozoik,

drugi eon (jednostka geochronologiczna) w dziejach Ziemi, trwający od ok. 2,5 mld lat temu do ok. 540 mln lat temu, także jednostka chronostratygraficzna (eonotem) obejmująca powstałe w tym czasie skały;

doba, chron,

geol. najmniejsza jednostka geochronologiczna w podziale dziejów Ziemi;

eon

[gr. aiṓn ‘czas’, ‘wiek’],

geol. największa geochronologiczna jednostka dziejów Ziemi, obejmująca bardzo długi etap rozwoju Ziemi i jej świata organicznego;

epoka

[gr. epochḗ ‘zatrzymanie’, ‘zawieszenie’],

geol. jednostka geochronologiczna podziału dziejów Ziemi;

era

[łac.],

geol. jednostka geochronologiczna podziału dziejów Ziemi;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>