Encyklopedia PWN

gł. kierunek lit. okresu oświecenia w Polsce, klasycyzm.

termin wprowadzony przez (wywodzącego się z jej tradycji) F. Engelsa na określenie okresu w rozwoju filozofii od I. Kanta przez J.G. Fichtego, F.W. Schellinga do G.W.F. Hegla oraz szkoły heglowskiej;

klasyfikacja

[łac. classis ‘oddział’, facio ‘czynię’],

wielostopniowy podział logiczny;

klasyfikator

[łac.],

urządzenie do rozdzielania materiału jednorodnego złożonego z ziaren tej samej substancji (np. węgla, minerału), lecz o różnych rozmiarach, na frakcje ziaren o tej samej, określonej wielkości;

klauzula, łac. clausula,

lit.w retoryce antycznej zakończenie zdania lub jego części określonym układem sylab długich i krótkich, w prozie nowoż. — sylab akcentowych i nieakcentowych;

Kleist

[klaⁱst]

Heinrich von Wymowa