chromatografia nadkrytyczna
Encyklopedia PWN
chromatografia, w której fazą ruchomą jest substancja (najczęściej dwutlenek węgla) w stanie nadkrytycznym.
chromatografia
metoda rozdzielania jednorodnych mieszanin na składniki, w której wykorzystuje się różnicę sił oddziaływania tych składników z fazą ruchomą i nieruchomą (stacjonarną).
[gr. chrṓma ‘barwa’, gráphō ‘piszę’],