Harringtona
Encyklopedia PWN
głowocis, Cephalotaxus,
rodzaj z rodziny głowocisowatych obejmujący 6 gat. wiecznie zielonych, żywicznych krzewów lub niedużych drzew, występujących w górach Azji, od wschodnich Himalajów po Japonię, Tajwan, Tajlandię i Malezję;
med. metoda operacyjnego leczenia chorób kręgosłupa, prowadząca do jego stabilizacji;
