głowocis
 
Encyklopedia PWN
głowocis, Cephalotaxus,
rodzaj z rodziny głowocisowatych obejmujący 6 gat. wiecznie zielonych, żywicznych krzewów lub niedużych drzew, występujących w górach Azji, od wschodnich Himalajów po Japonię, Tajwan, Tajlandię i Malezję;
g. Harringtona (C. Harringtonia) z Chin i Japonii, w Polsce — rzadko (gł. w ogrodach bot.); stosowany w medycynie w leczeniu niektórych nowotworów złośliwych.
zgłoś uwagę

Znaleziono w książkach Grupy PWN

Trwa wyszukiwanie...  
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia