Beskidzie Żywieckim
Encyklopedia PWN
Beskid Żywiecki, Beskid Wysoki, słowac. Oravské Beskydy,
najwyższa część Beskidów Zachodnich, w Polsce i na Słowacji; ciągnie się od doliny Kisucy na zachodzie po Przełęcz Sieniawską na wschodzie;
góry fałdowe w północnej, zewnętrznej części Karpat, na terenie Czech, Polski, Słowacji i Ukrainy. Ciągną się szerokim łukiem o długości ok. 600 km i szerokości ok. 50 km, od Bramy Morawskiej i górnej Beczwy na zachodzie po obszar źródliskowy Białego i Czarnego Czeremoszu oraz Suczawy na wschodzie.
Beskid Makowski, Beskid Średni,
część Beskidów Zachodnich, między Kotliną Żywiecką i doliną Koszarawy na zachodzie a Rabą i jej lewym dopływem Krzczonówką na wschodzie;
kotlina w Beskidach Zachodnich, między Beskidami: Śląskim (na zachodzie), Małym (na północy), Makowskim (na północnym wschodzie) i Żywieckim (na południowym wschodzie);
Żywieckie, Jezioro, Żywiecki Zbiornik Wodny, Tresneński Zbiornik Wodny,
zbiornik retencyjny na Sole, w Kotlinie Żywieckiej i w Beskidzie Małym, w woj. śląskim, częściowo w granicach Żywca;
Beskid Orawsko-Podhalański, Pasmo Podhalańskie,
wschodnia część Beskidu Żywieckiego;
