Beskidu Wyspowego
Encyklopedia PWN
północno-wschodnia część Beskidów Zachodnich, między Kotliną Rabczańską i dolinami Skawy i Raby na zachodzie a Kotliną Sądecką i doliną Dunajca na wschodzie;
góry fałdowe w północnej, zewnętrznej części Karpat, na terenie Czech, Polski, Słowacji i Ukrainy. Ciągną się szerokim łukiem o długości ok. 600 km i szerokości ok. 50 km, od Bramy Morawskiej i górnej Beczwy na zachodzie po obszar źródliskowy Białego i Czarnego Czeremoszu oraz Suczawy na wschodzie.
Karpaty, rum. Carpaţii, niem. Karpaten, węg. Kárpátok,
jeden z największych łańcuchów górskich w Europie, położony w jej środkowej części, w Austrii, Czechach, Słowacji, Węgrzech, Polsce, Ukrainie i Rumunii;
w. gminna w województwie małopol. (pow. myślenicki), na pograniczu Beskidu Wyspowego i Beskidu Makowskiego, w dolinie Raby;
miasto w województwie małopolskim, w powiecie myślenickim, na pograniczu pogórzy Wiśnickiego i Wielickiego oraz Podgórza Bocheńskiego, u podnóża Beskidu Wyspowego, nad Rabą i Jez. Dobczyckim.
rz., prawy dopływ Raby;
