Beskidu Makowskiego
Encyklopedia PWN
Beskid Makowski, Beskid Średni,
część Beskidów Zachodnich, między Kotliną Żywiecką i doliną Koszarawy na zachodzie a Rabą i jej lewym dopływem Krzczonówką na wschodzie;
góry fałdowe w północnej, zewnętrznej części Karpat, na terenie Czech, Polski, Słowacji i Ukrainy. Ciągną się szerokim łukiem o długości ok. 600 km i szerokości ok. 50 km, od Bramy Morawskiej i górnej Beczwy na zachodzie po obszar źródliskowy Białego i Czarnego Czeremoszu oraz Suczawy na wschodzie.
część Beskidów Zachodnich, → Beskid Makowski.
Karpaty, rum. Carpaţii, niem. Karpaten, węg. Kárpátok,
jeden z największych łańcuchów górskich w Europie, położony w jej środkowej części, w Austrii, Czechach, Słowacji, Węgrzech, Polsce, Ukrainie i Rumunii;
jaskinia osuwiskowa w północno-zachodniej części Beskidu Makowskiego, w stoku wzgórza Korczyna;
m. powiatowe, w województwie małopolskim, na pograniczu Beskidu Makowskiego, Beskidu Małego i Beskidu Żywieckiego, przy ujściu Stryszawki do Skawy.
