pięciobój nowoczesny,
dyscyplina sportowa
pięciobój nowoczesny
Encyklopedia PWN
składa się z 5 konkurencji: szermierki na szpady (walki do 1 trafienia), pływania stylem dowolnym na dystansie 300 m (mężczyźni) lub 200 m (kobiety), strzelania z pistoletu do tarcz oddalonych o 25 m, biegu przełajowego na dystansie 4 km (mężczyźni) lub 2 km (kobiety) oraz jazdy konnej (konkurs skoków przez przeszkody); o zwycięstwie decyduje suma punktów uzyskanych w poszczególnych konkurencjach. Pięciobój nowoczesny powstał na początku XX w. w Szwecji jako sport wojskowy; od 1912 w programie igrzysk olimpijskich, rozgrywany indywidualnie przez mężczyzn jako pięciobój oficerski, 1952–92 także drużynowo. Na igrzyskach w Sydney 2000 po raz pierwszy wystartowały kobiety. W 1922 pierwsze zawody w Polsce; największe sukcesy: mistrzostwo olimpijskie — J. Peciak (1976), A. Skrzypaszek (1992), drużyna męska (1992); polscy pięcioboiści nowocześni zdobyli też wiele medali mistrzostw świata i Europy (m.in. Peciak i Skrzypaszek oraz D. Idzi, B. Kotowska, I. Kowalewska. Rozwojem pięcioboju nowoczesnego zajmuje się Międzynarodowa Organizacja Pięcioboju Nowoczesnego i Dwuboju Zimowego (UIPMB), w Polsce — Polski Związek Pięcioboju Nowoczesnego (zał. 1957).
