dziedziniec

dziedziniec, staropol. podwórzec, dworzec,

wydzielona, nieprzykryta przestrzeń w obrębie budynku lub zespołu architektonicznego.

Może być zamknięty i otwarty (przynajmniej z jednej strony bez zabudowań); dziedziniec występował w architekturze sakralnej i świeckiej od starożytności (w świątyniach w Egipcie i Mezopotamii, w domach greckich perystyl), w bazylikach wczesnochrześcijańskich (atrium); w średniowiecznej architekturze klasztornej dziedziniec był otoczony krużgankami (wirydarz); w okresie renesansu rozkwit dziedzińców arkadowych wewnętrznych (cortile); w pałacach barokowych i klasycystycznych występował typ reprezentacyjnego dziedzińca otwartego (tzw. cour d’honneur), często poprzedzonego przeddziedzińcem (avant-cour).

Wilno, Dziedziniec Uniwersytetu Wileńskiego, dziedziniec Piotra Skargi (Litwa)