długich kurhanów kultura,
archeol. kultura rozwijająca się VI–VII w. na terenie północnej Rusi, gł. w rejonie jez. Pejpus, VIII–IX w. — również nad górną Dźwiną i Dnieprem;
długich kurhanów kultura
Encyklopedia PWN
nazwa pochodzi od zwyczaju chowania zmarłych spalonych, w popielnicach z gliny lub kory brzozowej, pod kurhanami o kształcie wydłużonego wału ziemnego; osady słabo znane; sporna jest sprawa przynależności etnicznej kultury długich kurhanów; niektórzy uznają twórców tej kultury za pierwszych przedstawicieli wschodniosłow. plemion Krywiczów Pskowskich i Smoleńsko-Połockich, znanych z przekazów pisanych.
