Lwówek Śląski

rys. Z. Kwiatkiewicz/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN

Lwówek Śląski,

m. powiatowe w województwie dolnośląskim, na pograniczu pogórzy: Izerskiego i Kaczawskiego, w obrębie Niecki Lwóweckiej, nad Bobrem.

Ludność miasta: ogółem — 8,9 tys. mieszkańców (2019)

Gęstość zaludnienia: 521,7 os/km² (2019)

Powierzchnia: 17 km²

Współrzędne geograficzne: długość geograficzna: 15°35′E, szerokość geograficzna: 51°07′N

Prawa miejskie: nadanie praw — 1217

Oficjalne strony WWW: www.lwowekslaski.pl

przemysł: spoż., materiałów budowlanych, drzewny, odzieżowy i włók.; węzeł kolejowy. W pobliżu L.Ś. eksploatacja złóż anhydrytu, kruszywa i kamieni budowlanych.

Historia.

Założony w związku z odkryciem i eksploatacją pobliskich złóż złota i srebra oraz napływem niem. osadników (jedna z najstarszych lokacji miejskich na prawie niem. w Polsce), pod nazwą Löwenberg; prawa miejskie 1217; w XIII w. przejściowo stol. odrębnego księstwa; od 2. poł. XIV w. pod zwierzchnictwem Czech, dzielił losy polit. Śląska; od 1742 w państwie pruskim; w XVI–XVII w. ośr. reformacji (szkoła protest.); po wyczerpaniu się złóż złotonośnych ważny ośrodek produkcji i handlu suknem; zniszczony w czasie wojny trzydziestoletniej (1618–48) nie wrócił do dawnej świetności; w XVIII w. znaczny ośr. płóciennictwa; od 1885 połączenie kol.; XIX/XX w. ważny węzeł kol.; od 1945 w granicach Polski. W 1742–1975 i od 1999 siedziba powiatu.

Zabytki.

Późnogotycki kościół parafialny (1493–1520, przebudowa XIX w.), z rom. fasadą (XVIII w.); kościół i klasztor Franciszkanów (XIII, XV–XVI w., przebudowa XIX w.); mury miejskie z basztami i wieżami przybramnymi (XIII–XVI w.); got. ratusz (XIV–XVI w., późnogot.-renes. wnętrze z 1522–24, W. Roskopf, część północna 1902–05, J. Poelzig) z got. nagrobkiem książąt jaworskich (XIV w.); późnogot. ławy chlebowe i szewskie (koniec XV w., przebudowane); zabytkowe kamienice (gł. XVI w., przebudowa XVIII w.).