Wielkanocna, Wyspa, polinez. Rapa Nui, hiszp. Isla de Pascua,
wyspa wulkaniczna na Oceanie Spokojnym w Polinezji, ponad 3500 km od wybrzeży Ameryki Południowej; stanowi integralną część Chile (region Valparaíso);
Wielkanocna, Wyspa
Encyklopedia PWN
powierzchnia 163 km2; 5,1 tys. mieszkańców (2010); jedyna miejscowość Hanga Roa (na zachodnim wybrzeżu); brzegi skaliste; wygasłe wulkany (wysokość do 601 m); roślinność (głównie trawy i paprocie) zdegradowana przez wypas owiec (do połowy lat 80. XX w.); uprawy: bataty, trzcina cukrowa, figowce, banany, balsamka ogórkowata, kolokazja (taro), kukurydza, ziemniaki; połów ryb; rzemiosło artystyczne (snycerka, wyrób naszyjników z muszli); połączenie lotnicze z Santiago. Słynie z ok. 600 posągów kamiennych, wyciosanych z tufu (wys. 1–15 m), licznych ruin osad, naskalnych reliefów, kamiennych platform, drobnych rzeźb kultowych i drewnianych tabliczek pokrytych hieroglificznymi znakami; zabytki te od XIX w. są przedmiotem badań naukowych; za twórców tej kultury uważa się polinezyjskich żeglarzy, którzy przybywali na Wyspę Wielkanocną począwszy od V w. n.e.; nie wyklucza się także wpływów prekolumbijskich kultur indiańskich; Park Narodowy Rapa Nui został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Przyrodniczego UNESCO.
Historia. Odkryta 1722 przez hol. wyprawę pod kierunkiem J. Roggevena; pocz. we władaniu hiszp., następnie fr., od 1888 należy do Chile; od 1986 baza ratunkowa dla amer. wahadłowców.
