kaldera
koliste, dość płytkie, rozległe zagłębienie, zwykle w szczytowej części wulkanu;
[hiszp. caldera ‘kocioł’],
kaldera
Encyklopedia PWN
średnica k. znacznie przekracza średnicę kraterów na szczytach stożków wulk., często występujących w jej obrębie, które powstają w wyniku erupcji następujących po utworzeniu się k.; k. tworzą się najczęściej wskutek zapadania się terenu nad częściowo opróżnionym zbiornikiem magmowym pod koniec erupcji; wulkanami kalderowymi są np.: Wezuwiusz, Kilimandżaro, Krakatau; k. są często wypełnione wodą tworzącą jeziora (np. Jez. Kraterowe w USA, średnicy ok. 10 km i głęb. ok. 700 m).
