Valckenborch
pochodząca z Leuven rodzina malarzy flamandzkich, działających XVI–XVII w.;
[wạlkənborch]
van,
Valckenborch
Encyklopedia PWN
zmuszeni z powodów rel. lub polit. do opuszczenia południowych Niderlandów, osiedlili się we Frankfurcie n. Menem i w Norymberdze. Najwybitniejszym przedstawicielem rodziny był Lucas Valckenborch. Brat Lucasa, Marten I, ur. 1534, zm. 27 I 1612, działał w Mechelen, Antwerpii i Akwizgranie, a 1586 przeniósł się do Frankfurtu n. Menem, gdzie prowadził znakomicie prosperujący warsztat; malował pejzaże, początkowo w stylu zbliżonym do obrazów brata, ok. 1600 zaczął stosować późnomanierystyczną formułę pejzażu z silnie skłębionymi chmurami i potężnymi górami lub budowlami (Budowa wieży Babel). Synowie Martena I: Frederik, ur. 1566, zm. 1623, kształcił się w Antwerpii, prawdopodobnie u ojca, 1586 wyjechał wspólnie z ojcem i bratem do Frankfurtu n. Menem, 1602 osiadł w Norymberdze; malował gł. pejzaże, odznaczające się silnymi kontrastami światła i cienia oraz gwałtownym poruszeniem form (Pejzaż z napadem zbójców 1605, Płonące miasto 1607); Gillis (Egidius), ur. 1570, zm. 1622, z ojcem i bratem 1586 osiadł we Frankfurcie n. Menem, podróżował (prawdopodobnie razem z Frederikiem) do Włoch, malował pejzaże i niewielkie obrazy hist. wypełnione tłumami drobnych postaci, stosując ostre kontrasty światłocieniowe i barwne (Pejzaż z Wolumnią przed Koriolanem).
