Austerlitz, 1805
 
Austerlitz, 1805
2 grudnia 1805 roku na polach morawskiej wsi Austerlitz (dziś Sławków) rozegrała się słynna bitwa trzech cesarzy, zaliczana do najbardziej błyskotliwych rozstrzygnięć na polu walki w dziejach oręża. Zdecydowała ona o losach wojny trzeciej koalicji z Francją. Po przegranej na morzu z Anglią (Trafalgar) Napoleon parł na wschód wzdłuż Dunaju, zmuszając do kapitulacji pod Ulm armię austriacką. Ponad sto kilometrów na północ od zajętego już Wiednia 75-tysięczne wojska Bonapartego starły się z blisko stutysięczną armią Franciszka I, cesarza Austrii i Aleksandra I, cesarza Rosji, dowodzoną przez marszałka Michaiła Kutuzowa. Plan Napoleona polegał na uzyskaniu przewagi nad przeciwnikiem w jednym z sektorów pola bitwy i przeprowadzeniu tam decydującego, miażdżącego uderzenia. Na lewym skrzydle francuskim dowodzili marszałkowie Lannes i Murat, na środku Soult, Oudinot i Bernadotte, na prawym zaś marszałek Davout. Oddziałami sprzymierzonych kierowali Bagration, Kolowrat i Buxhöwden. Davout wytrzymał atak przeważających sił Buxhöwdena, a lewe skrzydło Lannesa, odrzuciwszy korpus Bagrationa, otwarło drogę 50 tysiącom żołnierzy centrum do błyskawicznego uderzenia spychającego główne siły rosyjsko-austriackie ku bagnom i stawom. Koalicjanci stracili blisko trzydzieści tysięcy ludzi, ranny został sam Kutuzow. Rosjanie wycofali się ku północy, a osamotniony Franciszek zawarł z Korsykaninem pokój w Preszburgu. Jeszcze jedną ofiarą Austerlitz było Święte Cesarstwo Rzymskie Narodu Niemieckiego, zlikwidowane w następnym roku.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia