wioślarstwo

wioślarstwo,

dyscyplina sport. polegająca na wyścigach bezpokładowych łodzi, poruszanych 1-piórowymi wiosłami (osadzonymi w dulkach) przez zawodników siedzących tyłem do kierunku ruchu łodzi (wyjątek sternik);

w osadach wieloosobowych zawodnik wiosłuje jednym wiosłem (wiosła długie) lub dwoma (wiosła krótkie); zawody (regaty) rozgrywane są przeważnie na dystansie 2000 m (mężczyźni) lub 1000 m (kobiety) w konkurencjach: jedynek, dwójek podwójnych, dwójek bez sternika, czwórek podwójnych, czwórek bez sternika, ósemek oraz dwójek podwójnych i czwórek bez sternika wagi lekkiej, dawniej też dwójek i czwórek ze sternikiem. Pierwsze zawody wioślarskie odbyły się 1715 na Tamizie; 1893 powstała Międzynar. Federacja Tow. Wioślarskich (FISA); od 1900 dyscyplina olimpijska. W Polsce 1878 zał. Warsz. Tow. Wioślarskie, 1907 powstał Kom. Regatowy, przekształcony 1919 w Pol. Związek Tow. Wioślarskich; do najlepszych pol. wioślarzy należeli: R. Verey (2-krotnie mistrz Europy 1933, 1935), T. Kocerka (2-krotnie brązowy medalista olimpijski 1952, 1960) oraz S. Sycz i T. Kucharski (2-krotnie złoci medaliści olimpijscy).