tellurometr
 
Encyklopedia PWN
tellurometr
[łac.-gr.],
dawny przyrząd do pomiaru odległości w sieciach geodezyjnych;
rodzaj dalmierza elektromagnetycznego, wykorzystującego promieniowanie elektromagnetyczne z zakresu fal radiowych (mikrofale o dł. fali ok. 10 cm); składa się z 2 instrumentów o podobnej konstrukcji — radiowych stacji nadawczo-odbiorczych, gł. i pomocniczej, ustawianych na końcach mierzonej odległości; odległość wyznacza się na podstawie pomiaru różnicy faz fal radiowych: fali wysłanej przez stację gł. i fali powracającej do niej po retransmisji przez stację pomocniczą; zasięg pomiaru do 70 km. Skonstruowany 1956 w RPA przez T.L. Wadleya.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia