psychologizm
językozn. kierunek badawczy nawiązujący do idei W. von Humboldta, rozwijający się w środowisku intelektualistów niem. 2. poł. XIX w.
[gr.],
psychologizm
Encyklopedia PWN
Psychologiści w języku zbiorowości widzieli wyraz ducha tej zbiorowości, w języku jednostki — wyraz ducha jednostki. Twórcy gł. dzieł: H. Steinthal (Grammatik, Logik und Psychologie, ihre Prinzipien und ihr Verhaltniss zu einander 1855), M. Lazarus (Das Leben der Seele 1855), W. Wundt (Die Sprache, t. 1–2 1900, Völkerpsychologie, t. 1–10 1900–20); czasopismo „Zeitschrift für Völkerpsychologie und Sprachwissenschaft” (1860–90). W pocz. XX w. idee psychologizmu odżyły w zmienionej postaci na gruncie vosslerowskiej szkoły tzw. estetycznego idealizmu.
