mina’i
rzem. artyst. typ luksusowej ceramiki perskiej wyrabianej w XIII w., gł. w Kaszanie;
[pers., ‘emalia’],
mina’i
Encyklopedia PWN
wyroby (misy, czarki, dzbany, butle, ścienne płytki okładzinowe) pokrywano nieprzezroczystym szkliwem często zabarwianym na kolor niebieskozielony (turkusowy) i wypalano w wysokiej temperaturze (1000–1400°C), następnie pokrywano je wielobarwną dekoracją, do której wzory czerpano z perskiego malarstwa miniaturowego (przedstawienia ludzi, zwierząt, stworów mitycznych, ornamenty roślinne) i powtórnie wypalano w temperaturze ok. 700°C; ornament pokrywał całą ściankę naczynia lub był rozmieszczony w koncentrycznych pasach i medalionach.
