łyżwiarstwo figurowe
 
Encyklopedia PWN
łyżwiarstwo figurowe, jazda figurowa na lodzie,
zimowa dyscyplina sportowa;
skomplikowane ewolucje, m.in. piruety i skoki łyżwiarskie; rozgrywane w konkurencjach: jazda solowa kobiet i mężczyzn, pary sportowe, pary teneczne; we wszystkich konkurencjach programy są oceniane przez sędziów; jazda solowa i par sportowych składa się z programu technicznego i dowolnego — obydwa w układzie własnym z wybraną przez zawodników muzyką; tańce parami obejmują: tańce obowiązkowe, taniec oryginalny w układzie własnym i taniec dowolny; tańce obowiązkowe i oryginalny są wyznaczane na każdy sezon.
Rozwój łyżwiarstwa figurowego zaczął się w 2. poł. XIX w. gł. w USA i Kanadzie; pierwsze międzynarodowe zawody rozegrano 1871 w Wiedniu; 1892 powstała Międzynarodowa Unia Łyżwiarska (International Skating Union, ISU); łyżwiarze figurowi (soliści i pary sportowe) po raz pierwszy startowali na olimpiadzie letniej 1908 (od 1924 — na zimowych), tańce parami są rozgrywane od 1976. W Polsce pierwszym klubem łyżwiarskim było Lwowskie Towarzystwo Łyżwiarskie, zał. 1869; pierwsze mistrzostwa Polski w jeździe szybkiej i figurowej odbyły się 1922 w Warszawie; 1921 powstał Polski Związek Łyżwiarski, z którego 1957 wyodrębniły się Polski Związek Łyżwiarstwa Figurowego i Polski Związek Łyżwiarstwa Szybkiego; Polacy na igrzyskach olimpijskich startują: mężczyźni — od 1924, kobiety — od 1960; w łyżwiarstwie szybkim polskie zawodniczki zdobyły 1960 2 medale olimpijskie na 1500 m: srebrny — E. Seroczyńska i brązowy — H. Pilejczyk; w łyżwiarstwie figurowym wicemistrzami Europy byli G. Filipowski (1989) i para sportowa D. Zagórska i M. Siudek (1999, 2000), którzy zdobyli także 2 brązowe medale mistrzostw Europy (2004, 2007).
zgłoś uwagę
Ilustracje
Słucka Irina fot. E. Świtek
Łyżwiarstwo, P. Abratkiewiczfot. ze zbiorów rodzinnych
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia